Life can be like a Moto Gymkhana course: distracting and confusing 😉
But just get back to yourself, remember what your route was, hit the throttle, and give it your absolute best shot!
Moto Gymkhana NL wishes you wisdom, good guidance, but most of all good health and a lof of fun for 2022!
Arnoud, Helen, Claud, Ismael, Richard and Bert
Gisteren het laatste evenement van het seizoen. Dat valt zo’n beetje samen met de herfst in ons landje. En pfff.. dat hebben we wel geweten de afgelopen weken. Regen, regen en nog eens regen. Je zou er een muziekband naar kunnen vernoemen.. ;). Maar niet gisteren. Gisteren was niet alleen de voorspelling droog en warm. Het kwam nog uit ook!
S’ ochtends al kwam het zonnetje door en wanneer je slim was kon je het parcours lekker opzetten in een blakend warm ochtendzonnetje. Als je slim was, want de helft van ons terrein baadde in de zon, maar de andere helft moest geduldig wachten in de schaduw van de Evenementenhal Gorinchem tot de zon hoger aan de hemel zou klimmen. Mijn klimatologische kennis bleek iets tekort te schieten met de verwachting dat het hele terrein spoedig in de zon zou treden. Dat gebeurde niet. Het is immers herfst en de hele oorzaak dat het herst is, is dat de zon iets anders doet dan in de zomer. Het gevolg was dat 1/4 van het terrein in de schaduw zou blijven en daarmee vochtig zou blijven. Dat bracht leuke uitdagingen voor de rijders die op dat gedeelte toch even wat voorzichtiger met het gas moesten omspringen als op de rest van het parcours.
Gesproken over het parcours. Dat had Richard slim verzonnen. Soms heeft het een verassend goed resultaat iemand ergens mee te overvallen. Dat is namelijk wat ik deed afgelopen donderdag toen ik in de App even vroeg of iemand nog even een parcours kon verzinnen voor zaterdag. Richard hapte, zag een playstation-controller en dacht wellicht: Tuurlijk: zo’n controller is de basis voor veel pret, dan zal een parcours die daarop bedacht is vast ook pret brengen. Een uurtje later appte hij een ontwerp voor een parcour door. Een heerlijk snel parcours bleek het te zijn met verassende uitdagende stukken. Puik werk Richard! Dat mag je vaker doen! 😉
Tegen het eind van de middag werd ook de Experience groep aangetrokken tot het play-station parcours. Daarmee werdt het gezellig druk op het parcours. Genieten wat mij betreft. Wanneer fanatieke leden er geen genoeg van kunnen krijgen, maar ook motorrijders die voor het eerst kennismaken met onze sport niet van het parcours te slaan zijn, dan is dat genieten. Wel voor mij in iedergeval. Daar doe ik het voor.
En een beetje voor de gezelligheid, dat ook. Daarom mag er aan bij zo’n laatste evenement geen goede afsluiting ontbreken. Bij Fort Vuren konden we aan het eind van de dag onze hongerige magen vullen met al het lekkers wat ze daar voor ons klaargemaakt en klaargezet hadden. We moesten het wel zelf nog even zwart blakeren zoals dat hoort bij een goede BBQ, maar daar had ik alle vertrouwen in.
Anderhalf jaar geleden ben ik aangetreden als voorzitter van deze vereniging vol met gashandel-draaiende, lean-angle hongerige, grip-zoekende, pion-roterende, grens-overschrijdende mafkezen en na een dag als gisteren geeft het me weer alle vertrouwen dat we ook na deze moeilijke Corona-tijd voor de toekomst samen een club neer kunnen zetten die een stabiele rots in de branding kan zijn om Moto Gymkhana in Nederland naar nog een hoger platform kan tillen!
Motorrijders in nederland ontwaken. Althans, als we kijken naar de inschrijvingen op onze evenementen. We worden weer gevonden en zijn daar erg blij mee!
Volgende week zondag 12-September zijn we weer in Heereveen. Voor niet-leden is er een Experience. Voor leden een Masterclass en vrij-rijden. Schijf je in op onze site en doe mee!
Op 08-Augustus streek ons hele circus neer in Staphorst voor de eerste Wedstrijd van het jaar. Claud (onze penningmeester) deed enthousiast mee en verhaalt hieronder (nog) enthousiaster over hoe hij de dag beleeft heeft.
21-8-2021, Captain Slow goes Staphorst!
“Whoop! Whoop!”, de wekker gaat af maar het is zinloos want ik ben al meer dan een uur klaarwakker want… vandaag kunnen we weer! Eindelijk weer een fijne competitiedag in het fraaie Staphorst. Zo komt het dus dat ik met gezonde kriebels meer dan royaal op tijd mijn beentje over de trouwe CBR gooi en op mijn gemakje oostwaarts tokkel. Onderweg weet ik nog wel een beetje te genieten van de omgeving maar eerlijk is eerlijk, ergens tussen Lelystad en Kampen dwalen mijn gedachten al af naar de prangende vraag wat de Meesterbouwer-Peter nu weer voor listig parcours heeft verzonnen… De laatste trainingen in Japanse stijl hadden een fijne flow en waren iets meer op snelheid ge-ent dan het draaiwerk-op-de-postzegel wat je ook in Gymkhana tegenkomt. Dat beviel me wel al mag hij die hatelijke jinxen best vergeten dit keer. Hoe dan ook, het is altijd een feestje dus: “Hop hop, gas erop en door naar Staphorst!”
Aangekomen op het evenemententerrein “De Tippe” zie ik de vaste harde kern al druk bezig met het parcours en ik heb mijn helm net af kunnen zetten als Martijn me een bezem in de hand duwt om de baan helemaal spic en span te maken voor het motorische geweld wat we straks los zullen laten op het nu nog lichtelijk bezoedelde asfalt. Samen met Jan (aka known als “De Tsjechische Bladblazer”) en een aantal andere “bezemisten” is de baan al snel Gymkhana waardig. Vele handen maken licht werk, nietwaar? Aldus meteen fysiek opgewarmd staan we braaf met zijn allen naar de briefing van het wedstrijdopperhoofd te luisteren. Zoals altijd is Arnoud kort, bondig en humorvol en al ras komt het moment suprême en mogen we het parcours verkennen! “Ha! Eureka! Geen jinxen…” Het blijft fascinerend om dit deel van de wedstrijd te zien. Marie gaat te voet voorop en alle rijders volgen haar als ware ze moeder gans… Dat houden we precies één rondje vol want sommige Gymkanisten hadden eigenlijk liever atletiek gedaan en vinden het nodig om het parcours rennend te verkennen. “Oef, daar wacht ik nog ff mee tot ik koffie op heb, denk ik…”
Goed: het parcours is verkend, het “zo ga ik het doen”-filmpje heb ik meer dan tien keer in mijn hoofd afgespeeld, alle kleding is aan, helm op de bol dus “START YOUR ENGINES!” Flux begeef ik me naar het opwarmparcours want ik ben al als derde aan de beurt dus tijd om de kunst af te kijken heb ik dit keer niet. Bij mij dient het opwarmparcours niet alleen om mezelf op te warmen maar ook om wat temperatuur in de bandjes te brengen. Echte cracks hebben bandenwarmers. Echte cracks komen met een grote bus of een aanhanger waar mijn volledige huisraad op past. Echte cracks zijn snel…
Veel te snel wuift Herr ober-parcours-ontwerper-en-deputy-wedstrijdleider Peter me naar de startbox. Megavolts aan spanning sidderen door het lijf, tunnelvisie naar de eerste blauwe pion is 100%, in de verte hoor ik het fluitsignaal”: “GAAAS!” Gelijk een tijger springt het stalen ros naar voren en met de lichtvoetigheid van een antilope zoeft de perfecte harmonie die motorfiets en rijder nu zijn aan de pylonen voorbij… “PATS” deze bubbel is in de eerste seconden al gebarsten want de realiteit is dat ik spoorzoekend en aarzelend mijn weg baan door het tot twee minuten geleden nog zo overzichtelijke woud aan gekleurde obstakels. Maar, niet getreurd want ook zonder gps weet ik mijn weg te vinden, al betrap ik me er te vaak op dat ik denk: “Eh, wat ben ik vergeten? O, ja: GAS!” Ik voltooi mijn eerste heat in elk geval foutloos en eigenlijk is dat voor Gymkhana-Rookies al een overwinning. (Hoor ik hier Bert brommen dat een kinderhand snel gevuld is?)
Na mijn eigen run heb ik tijd om de verrichtingen van de rest te bewonderen en dat is ook één van de aspecten die zo’n wedstrijddag zo leuk maken. Het succes van een aantal “gele hesjes” die “groen-waardig” rijden, de grijns van een Duitse vriend die met een mooie stoppie tot stilstand komt en natuurlijk de heerlijke, deels onderhuidse, rivaliteit in de blauwe klasse maken het tot een waar kijkspektakel. Hoe besmettelijk de Gymkhana-drug hierdoor kan zijn, blijkt maar weer eens uit het feit dat een toevallig passerende motorrijder die geïnteresseerd komt kijken, na de match meteen onder vakkundige begeleiding en in aangepast tempo het parcours over gaat.
Goed, na de eerste heat kan de balans opgemaakt worden en mijn conclusie is: “Wakker worden, Claud!” Overigens ben ik niet de enige die wat goed te maken heeft want vrij verrassend blijken zelfs de blauwe cracks “mere mortals” en heb ik een veelvoud aan voetjes aan de grond gezien. Dat schreeuwt om revanche in ronde twee! De tweede heat gaat in elk geval sneller dus dat is heel fijn, al merk ik wel dat het allemaal wat minder netjes gaat. Denken aan Flow en aan Gas tegelijkertijd zit er voor deze “Captain Slow” nog niet in. Daarvoor zal ik toch wat meer meters moeten maken maar met twee wielen blokkerend op een blauwe pylon afstormen en niet gaan liggen is een overwinning op zich. Aan de top van het klassement is het spannend want Bert is ontketend op zijn NSR en Martijn revancheert zich prachtig voor een verknalde eerste ronde. Richard vind het parcours inmiddels zó leuk dat hij een pionnetje dubbel doet (Ach, toch tijd zat…) en ziet daarmee de kans om zich te verbeteren aan zich voorbij gaan. En vlak natuurlijk Bob niet uit. Waar je hem ook op zet, hij gaat altijd voluit en is zo’n vervelend type wat zonder training aan komt waaien en dan iedereen (nou ja, iedereen?) les geeft.
Als de motoren zwijgen en we ons puffend en zwetend in het inmiddels tamelijk ongenadige middagzonnetje hebben verzameld rondom het allesbepalend podium blijkt Richard het toch weer gefikt te hebben (Eigenlijk waren er dus twee Duitsers vandaag). Minstens zo vermeldenswaardig is dat Paul en Bob Roodbaard hun eerste “bib”-punt binnen hebben. Gefeliciteerd mannen, echt knap gedaan! Terwijl het parcours wordt omgebouwd naar een oefentrack voor de gearriveerde leden die graag willen rijden maar nog niet zo’n zin in wedstrijden hebben, wordt er op het terras spontaan een buffet met hot dogs geopend. Wat is het toch een heerlijke club mensen, die Gymkanisten. Top!
Wegens verplichtingen elders laat ik het oefenparcours dit keer lopen. Wel jammer, want er valt nog veel te verbeteren en mijn ervaring is dat er altijd wel betere rijders te vinden zijn die je met tips en tricks willen bijstaan. Overigens zou ik ook aan alle leden die nog wat wedstrijdschuw zijn willen zeggen: “Doe het gewoon. Echt!”
Tenslotte een grote “Dank U!” aan alle organisatoren en helpers. Echt fantastisch werk want zonder jullie gebeurt er niets… Nu rest me niets anders wachten tot het volgend event. 12 September. Heerenveen, 22 nachtjes slapen…
Stefan Reis, 1 van onze duitse leden is nogal handig met z’n camera en video bewerkings programma. Voeg daar z’n creatieve manier van filmen tegenaan en men krijgt een super coole compilatie video:
https://www.youtube.com/watch?v=o3NXyunlFGA
Wauw! Wat een heerlijke dag Moto Gymkhana in Gorinchem vandaag! Dank iedereen voor de opkomst, het plezier en het fanatisme. Een BMW F800 die een bloedfanatieke Varadero achtervolgt kunnen daar niet beter symbool voor staan! 😉
De eerste wedstrijd was op zaterdag 29 augustus bij De Tippe in Staphorst. We hadden al eerder op dit terrein gereden voor Practice and Play dagen maar nu werd er voor het eerst een wedstrijd gereden. En we hadden een nieuw gezicht in het wedstrijdveld, Peter Chrisant met zijn mooie, witte/rode CBR. Verder hadden we 3 inschrijvingen van onze oosterburen, Moto Gymkhana Germany. Normaal gesproken komt Tobias (vroeger op zijn Vespa maar nu op zijn nieuwe VTR), maar nu waren ook Stefan Reis en Leo Schirra van de partij.
De eerste heat zorgde voor een verassende uitslag. De Tippe bleek toch wat glibberiger dan gedacht, met veel blaadjes op de baan. Ook kon niet iedereen de route even goed onthouden en reden er een aantal rijders de verkeerde kant op of vergaten een pion. Na de eerste heat, stond bij de gele rijders Tobias bovenaan, gevolgd door Bob Roodbaard en Stefan. Overall stond Richard bovenaan met een gat van 10 seconden op de nummer 2, Martijn, gevolgd door de eerste groene rijder, Frank, die het circuit even gewisseld had voor het Gymkhana rijden. De volgende blauwe rijder, Bert, was pas te vinden op de 9e plaats, aangezien hij het asfalt van dichtbij had gezien.
De tweede heat werd snel na de eerste heat gereden aangezien er regen op komst was. Echter, de uitslag bleef even verrassend. Iedereen ging er nog even goed voor zitten en het werd een waar spektakel. Bijna iedereen reed een snellere 2e heat. Echter Tobias viel direct in het eerste deel van de race en was maar 3 seconden langzamer dan zijn eerste heat, daar had meer ingezeten! Erg jammer.
Frank viel ook maar zette daarna nog wel netjes de pion overeind. Zijn eerste run was zo goed dat hij uiteindelijk 3e werd. Bert ging voortvarend van start maar bekeek het asfalt in de 2e heat nog een keer van dichtbij en werd toch nog 5e. Martijn bleef 2e en Richard reed toch nog een seconde van zijn tijd af. Hij was zo goed dat zelfs alle blauwe rijders buiten de 105% reden en dat er niemand van de gele rijders een groene bib punt kon halen.
Het gele podium bleef hetzelfde als na de eerst heat met 2 oosterburen op het schavot. Bovenaan Tobias, gevolgd door Bob Roodbaard en Stefan. Uiteindelijk heeft iedereen een tijd neer kunnen zetten in de wedstrijd en alle rijders binnen de 140%, dat is een pluim voor onze parcours bouwer, Peter-Willem.
Na de race kwam de regen met bakken uit de hemel, wat voor de meeste rijders geen reden was om niet meer te gaan rijden. Ook de experience day ging gewoon door met een aantal getalenteerde rijders. Wat een mooie dag!
De video’s van de 1e wedstijd staan hier:
Mama Gymkhana, Helen, had iedereen lekker gemaakt met een broodje worst in de pauze, dus daar moest je bij zijn! Deze dag hadden 2 nieuwe wedstijdrijders in het veld. Claud op zijn Tracer 900 en Enrico op een Ducati Hypermotard, die beide in hun eerste wedstrijd een tijd wisten te neer zetten, chapeau!
Peter-Willem had een mega snel parcours gemaakt waarbij je van de ene kant naar de andere kant van het terrein moest rijden met wat bochtjes erin en terug via mooie vloeiende lijnen. Sommige rijders hadden moeite met dit lange stuk, hoe vaak moest je schakelen voor de lichtere fietsen en hoe dit te rijden voor de zwaardere motoren. De eerste heat bracht niet veel verrassingen in het blauwe veld (Richard op 1, Bert 2 en Martijn 3) maar op de 4e plek stond de eerste gele rijder, Tobias met zijn nieuwe VTR, super snel. Na de overheerlijke bock worsten pauze was het tijd voor de 2e heat. Achter de wedstrijd tafel werd met verbazing gekeken, het leek wel of iedereen de 2e heat 2.5 seconden sneller was. Zou dat door de worsten komen? Richard was wederom ongenaakbaar, ook hij reed er 2.5 seconden af. Bert eindigde op de 2e plek en Martijn werd 3e. Op het gele podium hadden we een nieuw gezicht. Op 1 stond Tobias, op 2 Bob Roodbaard maar op 3 hadden we Paul Hille met zijn Suzuki! Super goed gereden! Helaas voor onze gele rijders had Richard weer erg veel gas gegeven en werden er geen groene punten gescoord, al was Tobias dicht bij.
De video’s van de 2e wedstrijd staan hier:
Wil jij ook een verslag schrijven van een wedstrijd, practice of masterclass? Dat kan natuurlijk! Meld je dan aan via info@motogymkhana.nl
In 2019 hebben we een Experience gevolgd bij Moto Gymkhana Nederland. Dit was een hele leuke introductie van Moto Gymkhana. Ondanks dat we het hartstikke lastig vonden om zulke korte bochtjes te rijden, hadden we ontzettende leuke dag. Dat smaakte naar meer. Aan het eind van de dag hebben we toen besloten om lid te worden. Maar niet op de eigen motoren. Dan zijn we toch net even te voorzichtig en te bang om schade te maken.
Begin 2020 hebben we de stoute schoenen aangetrokken en zijn we lid geworden, hebben we twee oude motoren gekocht op marktplaats en klaar om mee te gaan doen in maart 2020. Helaas kwam toen Corona om de hoek en hebben de motoren veel stof gevangen in de garage.
Uiteindelijk op 16 augustus de eerste keer dat we wat konden gaan doen met onze nieuwe vereniging. Doordat Moto Gymkhana stil lag in de eerste maanden van 2020, hadden we de pas aangeschafte motoren eigenlijk niet aangeraakt. Dus hebben we zaterdag 15 augustus voor het eerst een proefrondje gereden: starten ze en doen ze het? Rondje gereden en gelukkig, alles deed het 😊.
Zondag op naar Heerenveen. Best spannend. Daar kom je dan als twee beginnelingen op motoren die je helemaal niet kent. Toen we aankwamen zakte eerlijk gezegd de moed een beetje in mijn schoenen. Al bij het aan komen rijden, zag je de aanwezigen al kijken. Hé wie zijn dat? Die kennen we niet? Er stonden hele strakke motoren aangesloten op generatoren voor de bandenwarmers. Overal het logo van Moto Gymkhana. En de toprijders van het Nederlandse en Europese kampioenschap. WOW dat is toch wel een beetje overweldigend.
Gelukkig werden we door mama en papa Moto Gymkhana hartelijk opgevangen en gerustgesteld dat we echt mee konden doen. Ook de beginnende rijders mochten meedoen om een betere rijder te worden. Na een korte introductie van de nieuwe voorzitter Bert Schuld over de inhoud en opzet van de masterclass, werden we verdeeld in drie groepen. Elke groep werd begeleid door de drie toprijders van de vereniging: Richard van Schouwenburg, Martijn Stapelbroek en Bert Schuld. Per groepje kregen we instructie voor gerichte oefeningen. Aangezien de heren zelf niet meereden, hadden ze tijd om ons goed te observeren en feedback te geven op het rijden. De ochtend vloog voorbij en het was leerzaam en leuk om te doen. Aangezien het tegen de 30 graden aanliep, namen we de tijd om even kort te drinken tussen de oefeningen door.
Voordat we het wisten was het al weer tijd voor de lunch. Daar hadden we even tijd om met de andere leden van de vereniging te praten. De sfeer was heel ontspannen en voelde heel gastvrij aan. Leuke gesprekken gehad over de vereniging, rijden en heel veel andere onderwerpen. Wat we ook enorm waarderen is dat er gekeken werd naar de motoren waarop we reden. Deed alles het naar behoren? En welke aanpassingen zou je kunnen doen aan je motorfiets om nog beter de oefeningen te kunnen uitvoeren. Echt informatie die je zelf nergens terugvindt en anders geen idee hebt waar je moet beginnen.
Na de lunchNa de lunch werd er heel snel een parcours neergelegd. Parcours werd als eerste ingereden door Richard, Martijn en Bert. Uiteraard om te kijken of het parcours zo goed lag. Voor ons natuurlijk fantastisch om te zien hoe makkelijk en snel ze dit parcours reden. Daarna mochten we zelf rijden. We reden het parcours achter elkaar aan. De snelste rijder eerst en de langzaamste achteraan. Op deze manier leren de langzamere van de snellere rijders en houden de langzamere de snellere rijders niet op. Uiteraard sloten wij als laatste aan. Ontzettend leuk en leerzaam om te doen, ook al houd je de snellere rijders voor geen meter bij. Ook wordt deze middag duidelijk dat vrouwen niet alleen mee kunnen doen maar ook hartstikke goed kunnen rijden. Marie Geerlings is gewoon 15e op het EK geworden en de snelste vrouw!! En wat is dan mooier dan dat je gewoon een rondje achter Marie mag aanrijden die middag 😊.
Eén ding is zeker: er ligt nog genoeg uitdaging voor de komende jaren.
Al met al een hele leuke, leerzame en gezellige dag! Een dag om nooit te vergeten. We kijken met veel plezier uit naar de volgende bijeenkomsten. Dank jullie wel voor de leuke dag en alle tips en adviezen die we hebben gekregen 😊!!
Don & Ingrid Heijmans
Wil jij ook een verslag schrijven van een wedstrijd, practice of masterclass? Dat kan natuurlijk! Meld je dan aan via info@motogymkhana.nl
Er zou een parcours gepubliceerd worden op zaterdag avond 25 juli om 18.00 uur. Alle rijders die zich al opgegeven hadden voor het EK, zouden 24 uur de tijd krijgen om een goede tijd neer te zetten en in te sturen. Dan maakt het ook niet uit in welke tijdzone je zit, goed bedacht.
Een deel van de Nederlandse rijders (Bert, Jon, Marie, Martijn, Richard en Bob Roodbaard) zag dit als een mooie uitdaging en plannen werden gemaakt om deel te nemen. Er werd een terrein geregeld, de timing van Bob werd wedstrijd klaar gemaakt en schema’s, schema’s, schema’s. Eerst op zaterdag middag lasagne eten, dan parcours opzetten, vegen van het terrein en verkennen van de route. Het parcours was een mooie afwisseling van snel en technische stukjes en het parcours vormden de letters RIGA, erg mooi bedacht!
Iedereen kon op zaterdag avond al even een rondje op de letters RIGA proberen. Helaas had de CBR van Richard motorische problemen, motor deed op een bepaald moment helemaal niets meer. Een andere accu van Jon bracht weer wat leven in de CBR, dus waarschijnlijk de spanningsregelaar. Kleine hickup….. Daarbij kwam de regen met bakken uit de hemel kort na 21.00 uur. Gelukkig werd het daarna even droog en konden we alles kletsnat inpakken. Op naar de zondag! ’s Nachts regende het veel en hard en sommige rijders droomden van besneeuwde parcoursen….. en de spanningsregelaar van Tweety bird werd opgezocht om de CBR van Richard weer rijdend te maken en dat lukte (pfiew). verder geen stress hoor….
Zondag ochtend was het super mooi weer. De zon scheen en het asfalt werd snel droog, dus los! We hadden 2 dezelfde parcoursen opgezet. Eén voor Bert, Martijn en Richard en één voor Bob Roodbaard, Jon en Marie. Iedereen kreeg 20 minuten per sessie en afwisselend werd er gefilmd en gemarshalled. Jan van Dieren kwam ons helpen (dank, dank!!) en hij was erg druk met het overeind zetten van de pionnen bij het parcours van Bert, Martijn en Richard. Daar vlogen de pionnen in het rond. Al snel werden er snelle tijden geklokt, iedereen had er zin en had de route goed in het hoofd zitten. Jolanda en Bart kwamen ook nog even langs om te kijken hoe het ging en het was erg gezellig op de plak met asfalt.
Maar zo’n race dag begon al snel zijn tol te eisen, iedereen werd moe en het werd duidelijk dat er niet tot 17.00 uur gereden hoefde worden. Niet iedereen kon de 20 minuten van zijn of haar sessie vol rijden. Marie was niet in staat om na 12.00 uur een snellere tijd neer te zetten, Bob Roodbaard bleef maar proberen om sneller te worden dan zijn 2e tijd van de dag, dat duurde lang maar lukte toch. Jon had een hele snelle mooie run maar kreeg een wake up call. Bij de snellere rijders werd er in de middag vooral veel gevallen. Aangezien we de tijden allemaal opschreven voor het submitten van de snelste video, werden ook de crashes opgeschreven. Dat waren er in totaal 11. Er werd dus alles uitgehaald. Spannend was het tussen Martijn en Bert. Dit was toch wel een vreemde manier van racen. Je weet wat (een deel van) je directe concurrenten rijden, dus je moet het onderste uit de kan halen, maar je weet niet wat de anderen in Europa aan het doen zijn. En iedereen hoopt dat Richard een goede graad meter is…… Maar onze mannen gaven elkaar ook tips om nog sneller te rijden. “Als je die lijn nu eens zo rijdt, dan ben je sneller”. Dat is de echte wedstrijd spirit!
Daarna volgde het lange wachten, was het goed genoeg, hoeveel rijders hebben er meegedaan? Langzamerhand kwamen de video’s van de andere rijders in Europa online en op maandag middag kwam de definitieve uitslag, met een compleet Nederlands podium! Richard is voor de derde keer Europees Kampioen geworden, Martijn is 2e en Bert maakt het podium compleet. Jon staat in de top tien en Marie is eerste geworden bij de dames en Bob komt eraan.
1. Richard: 1:04.057
2. Martijn: 1:05.914
3. Bert: 1:06.666
10. Jon: 1:10.49
15. Marie: 1:13.93
21. Bob Roodbaard: 1:17.20
Wat een mooie uitslag voor Team NL! Er deden in het totaal 33 Europese rijders mee. De totale uitslag staat hier:
https://motogymkhana.eu/results/
De video’s van de Nederlandse deelnemers zijn hier te vinden:
We reden dit weekend voor het eerst op het terrein van Rijschool Hielkema in Heerenveen. Wat een mooi terrein en aardige eigenaren. Dank voor het beschikbaar stellen voor het terrein en faciliteiten! We hopen dat we hier als Moto Gymkhana Nederland nog vaak mogen komen rijden.
Wil jij ook een verslag schrijven van een wedstrijd, practice of masterclass? Dat kan natuurlijk! Meld je dan aan via info@motogymkhana.nl