Competitie

Het begon al met de preview die Peter Willem had geplaatst met de titel ‘preview race 4’. Een paar oplettende lezers hadden door dat dat niets goeds kon voorspellen aangezien we race 5 zouden gaan verrijden. De preview bevatte de hint ‘2x’. Bob vreesde een herhaling van het parcours van race 4, ook werd er gespeculeerd over 2×2 heats rijden en bijvoorbeeld het hele parcours 2x moeten rijden.

Hoe dan ook, de altijd intimiderende preview van Peter Willem voorafgaand aan races wierp zijn vruchten af: Zelf durfde ik bijna niet meer en blijkbaar was het voldoende voor Kristian om maar helemaal af te haken voor deze race en bang weg te kruipen. Mooizo, weer een concurrent minder, want Kenneth was ook al afgedropen. En nadat ik Bart stevig heb geïntimideerd in de vorige wedstrijd en practice and play moet ik nu toch wel 6e kunnen worden! Bob en ik zijn wel voor de zekerheid nog maar even gaan trainen zaterdagmiddag. Toch wel handig om de ververste achterrem en nieuwe laarzen nog even te testen voor de wedstrijd. Goed voorbereid (ja echt waar!) gingen we zaterdag slapen.

Ondergetekende en Bob zijn -zoals alom bekend- niet de meest kwieke personen ’s ochtends, dus na de minimaal benodigde tijd en koffie na het wakker worden reden we, met de linkerwielkap van de aanhanger langs de muur schrapend, iets te laat weg. Om het slechte begin nog te versterken bleek er bij de Artemisweg aangekomen ook nog eens een ongure kerel op een Triumph een beetje asociaal in de rondte te rijden. Die hebben we maar even van de weg geduwd, want dat accepteren wij natuurlijk niet. Zo, rust en orde weer teruggekeerd, nu kunnen we ons echt op de wedstrijd gaan richten.

Aangezien Kristian er dus niet is kunnen we zijn standaard parkeerplek claimen zodat ik geen energie hoef te verspillen aan te ver op en neer lopen naar de auto voor eten, drinken en koffiegeld. Voor de verandering hebben we ruim voor de briefing de motoren op de paddockstands en in de warmers staan.

Bij de briefing blijkt dat de hint ‘2x’ sloeg op een gedeelte van het parcours dat 2x gereden moet worden, en dat de indeling een beetje lijkt op het parcours van race 4. Het doet mij persoonlijk meer aan race 3 denken, waarbij ook het eerste gedeelte met slalom 2x gereden moest worden. Ik krijg dus ook dezelfde angst als bij race 3: Wat als een wedstrijdrijder vergeet na de 2e keer wél rechtdoor te gaan na de slalom en voor eeuwig gevangen raakt in een ‘infinite loop’? Afijn, na race 3 hebben we gelukkig geen enkele wedstrijdrijder hoeven te bevrijden, dus hopelijk komt het dit keer ook wel goed. Bovendien is er dit keer iets ernstigers om ons zorgen over te maken: Een krappe dubbele jinx. Welke onverlaat heeft nou toch na jaren een nieuwe reactie gegeven op een oud Japans wedstrijdfilmpje, waardoor deze weer volop in de aandacht stond en bepaalde parcoursmeesters op ideeën heeft gebracht? Pfffft, vast iemand waar ik niets mee te maken wil hebben… Ook ik heb dit filmpje trouwens gezien en besluit mede daardoor dat de kortste route geen goed idee en bovendien waarschijnlijk onmogelijk is. Ik houd jinx-lijnen-master Richard wel even goed in de gaten vanuit mijn ooghoeken, maar die lijkt, zoals altijd, geen duidelijke hints weg te geven in zijn handgebaren en looplijnen. Grrrr.

Na het parcours lopen blijk ik een euro te zijn verloren ergens in het parcours. Ik moet dus naar de auto lopen om nieuw kleingeld te pakken voor koffie, en mis daar het lieflijke geluid van een draaiende generator. Die blijkt zichzelf te hebben uitgeschakeld vanwege een kortsluiting makende bandenwarmer. Oeps. In tegenstelling tot mijn nieuwe laarzen ben ik zelf wél flexibel, dus ik besluit direct dat ik ook prima zonder bandenwarmers kan.

Mijn eerste ronde gaat best heel oké en ik zie dat Bob ook goed gaat. Vervolgens zie ik dat Richard tot 2x toe (hoe toepasselijk) meehelpt mijn euro op het asfalt terug te zoeken. Ik weet niet of hij hem gevonden heeft, zo ja dan heb ik hem niet teruggekregen. Ik zie ook tot mijn verbazing dat hij tóch de kortste jinxlijn pakt en het ook nog redt! Hij blijkt overigens achteraf niet de enige te zijn, dikke duim en felicitaties van mij aan diegenen!

Stand na heat 1: Bob op nummer 1 en ik 6e op 110%. Hoera! Zal ik dan eindelijk richting die vermaledijde 105% grens van het blauwe hesje kunnen gaan? Ik heb het gevoel dat ik nog wel een paar seconden sneller kan in heat 2. Ik besluit wel bij de veiligste, ruime jinxlijn te blijven. In heat 2 ben ik ervan overtuigd dat ik iets sneller rijd dan in heat 1, maar dit blijkt niet zo te zijn, zelfs bijna een seconde trager ☹ Misschien toch meer risico gaan nemen? Ik zie Bob na zijn 2e heat met een big smile in het stopvak: 3 seconden verbetering! Of is het omdat Joel er eindelijk weer bij is? Ik denk allebei 😊 Vervolgens werken de andere blauwe rijders hun 2e heat af.

Het was na heat 1 al duidelijk dat mijn intimidatie tegenover Bart niet gewerkt heeft, en hij eindigt na zijn 2e heat op een knappe 4e plek. Jammer voor mij, maar stiekem is het toch ook eigenlijk wel een aardige kerel en ben ik blij voor hem dat hij zichzelf weer heeft kunnen herpakken en verbeteren. Bert rijdt, zoals heel dit seizoen al, subliem en pakt een 3e plek. Richard, die bebaarde naarling, besluit in heat 2 niet meer naar mijn euro te zoeken (ik weet intussen zeker dat’ie hem in heat 1 stiekem heeft gevonden en gehouden) en rijdt weer eens veel te goed en verslaat Bob met maar liefst 4(!) seconden verschil. Ik snap wel waarom Kristian en Kenneth niet meer mee durven te doen ☹ Martijn wordt 5e, Jon 6e, en ik eindig net binnen de 115% op een 7e plek. Helaas dus voorlopig nog geen blauw hesje, maar al met al toch zeker weer een geslaagde wedstrijd met stralend weer en een leuk parcours! Op naar de volgende, ik ga mij bezinnen op de juiste sabotages, muahahahah.

De foto’s van de winnaars

De medailles van dit jaar worden gesponsord door PRA Health Sciences, een bedrijf dat onderzoek doet naar de werking van geneesmiddelen. 

En hier vind je alle filmpjes van de wedstrijd

Wil jij ook een verslag schrijven van een wedstrijd, practice of masterclass? Dat kan natuurlijk! We vinden het leuk om iedere keer een andere gastschrijver te hebben omdat iedereen het anders beleeft! Graag zetten we hiervoor een roulatiepoule op; wil jij hierin meedoen?
Meld je dan via info@motogymkhana.nl

Na de natte wedstrijd 3 weken geleden waren de meesten wel weer blij met een perfect zonnige dag. Ik in ieder geval zeker, want er was redelijk geoefend in het droge naar de aanloop van deze wedstrijd toe.

Dat was ook nodig, want de score na 1 jaar meedoen was voor mij niet echt bevredigend. Vorig jaar stapte ik in met het idee dat ik het rijden ‘vanzelf’ wel zou leren met wat competitie dagen, maar ondertussen ben ik er wel achter gekomen dat het gewoon heel veel oefening vereist om echt beter te
worden. Op wedstrijddagen merkte ik dat ik tijd nodig heb om op te warmen en het gevoel een beetje erin te krijgen. En juist op die momenten heb je daar de tijd niet voor met slechts 15 minuten tussen de
stage verkenning en de race zelf.

Na de regenwedstrijd van vorige keer heb ik heel wat op de motor gezeten om makkelijker koud te kunnen starten en hopelijk eens op het podium te staan en daaraan mijn progressie af te meten.
Met behulp van het masterclass artikel van Bert op het forum over het oefencircuit ‘The Hitch’  ben ik aan de slag gegaan op een nieuwe oefenplek om daar wat kilometers te gaan maken. Op het forum heb ik het topic ‘goede oefenspots’ gestart waar je kunt zien waar dat is. Het is sowieso leuk om daar eens te kijken en je ervaringen te delen.

De Hitch heeft me veel meer gevoel gegeven bij lean angle en sneller leren roteren en accelereren uit een bocht, superleerzaam. Daarna wilde ik meer variatie en heb ik van Martijn (die ik zonder zijn
medeweten als mijn hulplijn heb aangemerkt) de ‘eraser’ en de ‘grapevine’ aangeraden gekregen. Vooral de eraser was zeer behulpzaam bij de wedstrijd, omdat ik daarvan weer meer heb geleerd over lange bochten onder lean angle met acceleratie.

De wedstrijd

Dus afgetraind met mijn sixpack en verbeterde motorgevoel ging ik vol goede moed naar Lelystad.
Mijn motorsleutels in de auto (niet vergeten!!! dat had ik de vorige keer al gedaan 😛 ) en extra vroeg vertrekken om een rondje te rijden op het industrieterrein voor de race verkenning. Na de nodige vertraging onderweg begon ik toch wat kriebels te krijgen, waar ik normaal geen last van heb, en toen ik in ging rijden merkte ik al dat ik voor mijn doen redelijk hard ging.

Omdat ik al gereden had ging ik met mijn leren broek de stageverkenning op, erg warm, maar in ieder geval geen tijdsverspilling meer tussen de verkenning en de eerste heat (overigens zou dat wat mij betreft net een tikkie langer mogen duren). De printouts van de stages zijn altijd top en deze stage was veel makkelijker te onthouden dan de vorige wat het een stuk minder verwarrend maakte. Wel fijn, want ik wil motorrijden en niet op mijn geheugen getest worden.

Er zaten toffe elementen in waaronder twee keer dezelfde korte slalom en later op het circuit een wat langere, het was ook redelijk ruimtelijk met wat langere stukken om te accelereren. Verder mooie lange bochten met flink wat drift potentieel en parallele gates tegen het einde. Ik ging er met een gevoel overheen dat ik vandaag wel eens een kans zou hebben op een podium.

Vantevoren had ik publiekelijk aangekondigd dat ik een prijs wilde gaan winnen, vooral naar mijn kinderen toe had ik laten weten dat het wel eens tijd werd. En ik wil ze een goed opvoedkundig principe meegeven: ‘oefening baart kunst’. Dus redelijk wat zelf opgelegde druk kun je wel stellen.
Aan de slag dus.

Ik had er zoveel zin in, dat ik mezelf volledig opgefokt in heb gereden op het oefencircuit en daarna de gp8 naast de baan. Toen ik naar het starthok werd gefloten merkte ik dat ik veel te enthousiast was. Hartslag te hoog, ademhaling hoog, rode waas, je kent het wel. Het startsignaal werd gegeven en ik probeerde nog even te kalmeren maar als je vervolgens die toeren hoort gaan is dat niet-te-doen!

Gas erop en meteen een pion om en na de slalom rechtdoor in plaats van rechtsaf (aaaarrgghhh). Nou, dan maar omdraaien om het circuit te verkennen en voor spek en bonen te rijden… Ik zag dat de pion van de slalom alweer recht werd gezet, mooi, dan kan ik daar zometeen weer doorheen rijden. Maar als je dan bezig bent probeer je toch ff je best te doen en dat werd al meteen moeilijk toen ik in de lach schoot omdat ik voor de tweede keer in die heat dezelfde pion in de slalom omver reed 😀

Na nog een fout achterin, nog meer pionnen omver en hier en daar wat slippertjes van de banden dacht ik al dat ik achteraan zou eindigen. Maar niets bleek minder waar, mijn tijd was eigenlijk nog niet eens zou heel erg slecht in vergelijking tot anderen had ik al door, ik hoefde enkel maar in de tweede ronde gewoon normaal te rijden zonder fouten om die podiumplek te halen. Eitje dus 🙂

Bij het kijken naar de anderen in de gele klasse zag ik wel wat goeds voorbij komen. Marie reed lekker snel en Arjan ook prima ook al was hij gehandicapt door een hooikoortsoog. De groene klasse was dun bezaaid maar zag er zoals altijd gewoon prima uit en de koningsklasse was redelijk chaotisch met wat valpartijen.

De tweede heat

Nieuwe ronde nieuwe kansen, en de tweede heat ging ik iets rustiger qua gemoed van start, maar wel met 1 wiel van de grond (uiteraard deed ik dat ‘express voor thuis’ heb ik ze verteld 😉 ). Het voelde eigenlijk heel ontspannen aan en ik wilde geen onnodig risico nemen. Gewoon lekker gereden en genoten, vooral het stuk om de grote rode cirkel heen en dan naar de top van het circuit uitaccelereren gaf echt een vet gevoel. Bij het finishen wist ik niet zeker of ik nou alle drie de parallellee gates had gehad, maar een dikke duim van Arnoud stelde me gerust.

Uitpuffen, afkoelen en beetje kijken (zoals altijd was de blauwe klasse erg spectaculair om naar te kijken) en nagenieten in de schaduw. Marie kwam me het goede nieuws vertellen dat ik de eerste tijd in de gele klasse had dus dat was helemaal top. Een hele mooie payoff na het trainen!

De uitslag

In de gele klasse mocht ik eindelijk op het podium staan, samen met Marie en Arjan. Extra leuk omdat ik Marie toen ik vorig jaar begon altijd al goed vond rijden en me aan haar wel heb kunnen op trekken als eerste doel om een soortgelijk niveau te halen. Meteen mijn eerste groene punt erbij, dus dat motiveert om nog wat te oefenen de komende tijd.

In de groene klasse had Jon de sterren van de hemel gereden en Lieneke en mijn belgische vriend Ronny hadden vandaag het nakijken want Jon was onaantastbaar bij de groenen. Dat bleek ook wel toen bekend werd dat hij tweede was geworden van de dag, achter Bob (die er volgens mij niets van begreep dat hij eerste was geworden op zijn wobbelmotard en vóór Martijn (die zijn beste tijd in de eerste heat neerzette)

Alle uitslagen kun je hier vinden

Het was weer mooie en plezierige dag, waarbij alle lof voor de organisatie en vrijwilligers voor de zeer gewaardeerde inzet, het enthousiasme en de energie die het mogelijk maken om het voor en met
iedereen iedere keer weer een mooie ervaring te laten zijn. Bedankt allemaal!

Tot de volgende!

De foto’s van de winnaars

De medailles van dit jaar worden gesponsord door PRA Health Sciences, een bedrijf dat onderzoek doet naar de werking van geneesmiddelen. 

En hier vind je alle filmpjes van de wedstrijd

Wil jij ook een verslag schrijven van een wedstrijd, practice of masterclass? Dat kan natuurlijk! We vinden het leuk om iedere keer een andere gastschrijver te hebben omdat iedereen het anders beleeft! Graag zetten we hiervoor een roulatiepoule op; wil jij hierin meedoen?
Meld je dan via info@motogymkhana.nl

Race 2 van 2018 zou een natte race worden. Ik denk dat er toch wel een aantal gymkhanisten -net als Martijn op zaterdag avond- ieder uur op Buienradar zaten te kijken en hoopten dat het droog zou blijven. Helaas om 9 uur begon het gestaag te regenen. De ochtend begon met eerst de regenwielen wisselen van de CBR, want die stond nog op de supercorsa’s en dat is toch niet zo geschikt voor nat weer.

In de eerste heat had ik bij de 3^e pion al een glijer. Toen dacht ik: “oeps!!! Rustig aan, eerst maar een tijd zetten”. Het natte parcours bleek moeilijk voor iedereen. Het verdelen van de aandacht tussen de gladheid en goed rijden is toch heel moeilijk. Verschillende rijders gleden onderuit, met Bob als toppunt, wat een klapper was dat! Na de pauze had ik eerst nog achterop het terrein van Blom wat lopen proberen met remmen en gasgeven en dat had geholpen. Want mijn 2^e heat ging super lekker en 8 seconden sneller! Mijn tijd was zo goed dat ik deze race mijn eerste groene bib punt gehaald heb, eerste in de novice klasse werd en 7^e overall. Helemaal gelukkig. En het kon nog beter. Martijn was 3^e geworden overall en dat in de regen, niet zijn favoriete weertje.

Uitslagen

De rest van het overall podium was toch ook wel een verrassing, maar aan de andere kant ook weer niet. Bert was eerste op zijn NSR, bijzonder netjes gereden en hij laat zien dat een 250 cc niet te onderschatten is. Richard werd 2^e  en Martijn dus 3e.  Jon bleek op zijn lesmotor bijzonder snel te kunnen, zelfs sneller dan op zijn CBR en was eerste bij de groene bibs. In de novice klasse werd -naast mij- het podium compleet gemaakt door Arjan op de 2^e plek en Jolanda kwam zeer verdiend op de 3e plaats.

Dat ik ooit een groene bib punt zou winnen, dat had ik 5 jaar geleden nooit verwacht. Toen nog op mijn CB250-je achterin het klassement. Trainen, trainen, trainen…… is het devies.

Medailles

De medailles van dit jaar worden gesponsord door het bedrijf waar ik werk, PRA Health Sciences. Dit is een bedrijf dat onderzoek doet naar de werking van geneesmiddelen, misschien ken je ze wel van diverse reclames. Ze hebben een speciaal potje voor sponsoring van medewerkers met als tegenprestatie dat ik een stukje schrijf op de website van het bedrijf. Dat is nu geen probleem met zo’n resultaat. https://www.geneesmiddelenonderzoek.nl/